Tagarchief: EU als oorzaak

Thomas Vanheste: Alleen een nieuw Utopia kan Europa redden van de EU

Thomas Vanheste is journalist bij de Correspondent

Vanheste worstelt vanuit zijn functie als correspondent Europa al geruime tijd met de manier waarop de EU zich ontwikkelt. Net als bijv. Guy Verhofstadt beschouwt hij de EU van nu contrair aan ‘de idee Europa’; dus de EU als oorzaak en niet als oplossing van bestaande problemen.

In dit artikel schetst hij een aantal punten waarvoor hij alleen nog een apocalyptische oplossing ziet. In de pragmatische praktijk van Brussel, met meestal oplossingen in blessuretijd, zullen die problemen zich echter op de gebruikelijke manier toch gaan oplossen: druk vanuit Duitsland, geen grote vergezichten, stap voor stap, de meest urgente punten eerst. Daar komt dus geen Utopia aan te pas.

Lees verder op de website van De Correspondent »

P.S. Klik hieronder op het artikel van Jan Werts voor zijn totaal andere analyse van de EU-actualiteit.

Guy Verhofstadt: Let’s be honest: the union does not exist

guy-verhofstadt-2Guy Verhofstadt is voormalig premier van België en voorzitter van de Alliantie van Liberalen en Democraten (ALDE) in het Europarlement

In dit interview gaat hij (net als in zijn boek De ziekte van Europa) uitgebreid in op zijn belangrijkste bezwaar tegen de huidige EU: Een verenigd Europa is prima, maar niet op de manier waarop het nu gaat. Elke uitkomst van het Brexit-referendum zal een bijdrage zijn aan een beter functionerende EU.

Lees zijn argumenten en stel vast dat hij een maakbaarheidsideaal nastreeft: als we allemaal goed nadenken en voldoende overleggen dan kunnen we tot de veel beter functionerende Verenigde Staten van Europa komen; dan kunnen we net als bijv. Amerika een federale regering vormen met directe verkiezingen en een eigen buitenlands en defensiebeleid, eigen belastingheffing, etc.

De crux is natuurlijk dat dat model ooit wel is overwogen maar ook toen al als te verstrekkend terzijde is gelegd. Er waren veel goede argumenten vóór, maar destijds verdween bij de lidstaten de maakbaarheid van deze samenwerking naar de achtergrond. Er was geen precedent. Men koos voor de stap-voor-stap ontwikkeling, die ik graag samenvat als sociale innovatie. Twee stappen vooruit, een achteruit.

Soms niet fraai, maar uiteindelijk wel functionerend. We boeken resultaten, maar helaas meestal in blessuretijd. Dat ziet er soms zelfs amateuristisch uit, maar doordat er steeds wel een aantal lidstaten op een onderwerp meeremmen is het ook erg tijdrovend om echt knopen door te kunnen hakken. Helaas, maar op hoofdlijnen kan het niet veel beter. Het leidt inmiddels ook tot een EU van ‘meerdere snelheden’; dat is onvermijdelijk gebleken.

Ik heb veel respect voor de kwaliteit van het EU-bestuur. Binnen de ruimte die de EU-landen aan Commissie en Parlement toestaan (let op die volgorde) spelen ze heel wat klaar. Ze gaan voor de langere termijn, en dat is in lidstaten bijna nergens meer mogelijk.

Lees verder op de website van EU Observer »